بیگانه
چند وقتیست که از باورتان دلگیرم
مهربان بودنم انگار شده تقصیرم

کنج این شهر چه آسان به غریبی ماندم
سخت بر خلوت بیگانگی¬ام زنجیرم...

آشنایان، همه بیگانه، دلم دست شماست
گره خوردست به دنیای شما تقدیرم

منکه خوش باوری و سادگی¬ام مشهود است
دارم از جمع شما فاصله¬ها می‎گیرم

می‎روم شاید از این بند، رهایی یابم
دیگر از اینهمه تکرار نبودن سیرم

حرف دل بود مبادا به کسی بربخورد
شاعرم شعر نگویم بخدا می¬میرم